Zapraszamy do pierwszej katechezy po REO

Po co mi formacja?

Mam swoje lata, swój rozum i doświadczenia, uczęszczałe/am na katechezę w szkole, może nawet byłam/em na jakiś rekolekcjach, no i w końcu jestem przecież w Kościele.
Po co mi ona? Czym jest formacja ? Jak wygląda formacja w Odnowie w Duchu Św.?

Pismo Św. mówi:

Kpł 19,2 „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!”

Flp2, 12a, 14-15a A zatem, umiłowani moi, zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem 14 Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, 15 abyście się stali bez zarzutu i bez winy, jako nieskazitelne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego.

Rz12, 2 Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe.

„Formacja czyli proces rozwoju jest łaską Ducha Świętego, postawą osobistą i pedagogią życia”          

Formacja jako łaska Ducha (jest łaską całej Trójcy) zmierza w oczywisty sposób do ukształtowania człowieka pełnego miłości, który staje się objawieniem samego Boga.

Formacja, jako dynamiczny proces uświęcania, jest ukazywaniem i odkrywaniem w człowieku i przez człowieka tajemnicy objawiania się Boga przez Syna w Duchu Świętym, we współczesnej rzeczywistości.

Osobista postawa – jest osobistą odpowiedzią na działanie Ducha Św.

Nie jest to więc tylko szereg ludzkich działań, wypełnianie poleceń, kształtowanie siebie według jakiegoś wzoru, ale jest to osobista i osobowa relacja z żywą osobą Boga w Duchu Świętym. Postawa osobista nie odnosi się więc tylko do zespołu działań w procesie formacji, ale ma być żywą i intymną więzią z Bogiem.

Formacja, która stać ma się pedagogią życia, winna więc polegać na wewnętrznym przyzwoleniu na życie w Duchu Świętym, stawaniu się nowym człowiekiem – nowym stworzeniem – dzieckiem Bożym.

Formacja pomaga człowiekowi wejść na jego własną , niepowtarzalną  drogę, pomaga spełnić jego życiowe zadanie, Boży plan.

Nie wystarczy być ochrzczonym jako dziecko i otrzymać chrześcijańskie wychowanie,
ale chrześcijaninem stajemy się przez osobistą decyzję ukierunkowania swego życia na Chrystusa i doświadczenia Jego rzeczywistej obecności w swoim życiu (Heribert Muhlen).

Etapy formacji proponowanej w Odnowie w Duchu Św.:

Ewangelizacja – proces przejście od religijności naturalnej do wiary. Chodzi o doprowadzenie do osobistego

spotkania z Bogiem , który jest miłością i ufnego zawierzenia Mu swego życia.

Uzdrowienie – grzech pierworodny, nasze, czyjeś grzechy powodują w nas głębokie zranienia. Bóg leczy zranienia duchowe, psychiczne i fizyczne. Uzdrowienie jest procesem. Znakiem uzdrowienia jest podejmowanie służby dla innych ze względu na nich, a nie ze względu na osobiste ambicje, zdolności podejmowania dojrzałych

decyzji oraz akceptacji swoich słabości i ograniczeń w wypełnianiu woli Bożej.

Nawrócenie -Głębsze rozumienie swojej sytuacji grzechu , uznanie Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela

Podjęcie służby /misji– jako włączenie się w misję Jezusa Chrystusa ( kolejna przemiana motywacji swoich zaangażowań tak, aby one stawały się Jezusowym zatroskaniem o człowieka, a nie swoim).

FORMACJĘ W ODNOWIE REALIZUJEMY POPRZEZ:

1. Rekolekcje :REO i inne ( Centrum Formacji Wieczernik https://cfwieczernik.odnowa.org ) raz w ciągu roku , niektóre co dwa lata.

Uwaga – liczba odhaczonych rekolekcji nie świadczy o postępującym procesie formacji. Czasem trzeba któreś powtórzyć lub dać sobie czas, aby do niektórych dojrzeć.

2. Spotkania modlitewne

3. Katechezy , które są przekazywaniem wiedzy i słowa Bożego

4. Grupy dzielenia ( jak Bóg działa we mnie)

5. Słowo Boże 

6. Modlitwę osobistą

7. Rachunek sumienia ignacjański, forma modlitewnego rozeznawania

8. Adorację Najświętszego Sakramentu

9. Medytację

10. Życie sakramentalne

11. Dni skupienia

12. Świętowanie

13. Podejmowanie służb

14. Podejmowanie obowiązków ( rodzinnych, zawodowych..)

15. Poprzez życie Kościoła lokalnego

Bóg robi wszystko, aby nas wspomagać w rozwijaniu naszego człowieczeństwa, daje potrzebne łaski, aby nas formować na swój obraz.
Kluczową sprawą jest nasza relacja z Bogiem, zaufanie Mu, nasze nastawienie do podejmowania trudów( choćby rekolekcyjnych, trudów związanych z obecnością na spotkaniach modlitewnych).
Ważna jest nasza chęć do pracy nad sobą, pozbywanie się egoizmu, pychy, swoich planów, wyobrażeń.

Potrzebna jest odwaga, by pokazać Panu swoje rany, co wiąże się z powrotem do bolesnych zdarzeń.

Do tego wzrostu czyli formacji potrzebujemy innych ludzi, oni ujawniają nasze słabości ( bo okazuje się na przykład , że łatwo mi kochać całą ludzkość, a ciężko mi wytrzymać z trudnym bratem/siostrą w grupie).
Zaczynam widzieć, że bez Boga nie umiem kochać, że bez Chrystusa nie potrafię przebaczać, że bez światła Ducha Św. nie wiem co zrobić w konkretnej sytuacji (najczęściej trudnej dla mnie). Trudem jest też wchodzenie w posłuszeństwo.

Jednocześnie doświadczam pocieszenia, przebaczenia, akceptacji, miłości, braterstwa właśnie we wspólnocie i takie doświadczenia też mnie formują.
Doświadczam obecności Boga nie tylko w swoim życiu, ale pośród moich braci i sióstr.